در حدود هشتاد و پنج سال پیش گفت‌وگوهای اتاق بازرگانی یا اتاق تجارت آن روز کرمانشاه معطوف به موضوعاتی بود که به نظر می‌رسد برخی از آنها دغدغۀ امروز عرصۀ اقتصاد کرمانشاه نیز هست؛ موضوعات مهمی که امروزه از سوی مراجع ذی‌صلاح فراموش شده است و کمتر در زمرۀ اولویت‌های کاری این نهاد و مؤسسات اقتصادی و فرهنگی قرار دارد.
اخیراً کوته‌نوشتی دربارۀ مذاکرات اتاق تجارت کرمانشاه در شمارۀ ۴۷ مجلۀ «اتاق تجارت» که به تاریخ مهرماه ۱۳۱۱ منتشر شده است، نظرم را جلب کرد. در سی و نهمین جلسۀ اتاق تجارت کرمانشاه که به ریاست آقا میرزا عباس حاج دائی از تجار صاحب نام کرمانشاهی برگزار شد، بحث ترویج و حتی صادرات گیوه کرمانشاهی (کلاش) در اولویت مذاکرات جلسه قرار گرفت. در این جلسه، آقای صاحب از اعضای اصلی اتاق بازرگانی پیشنهاد جالبی را مطرح کرد؛ از نظر وی، یکی از راه‌های ترویج و تبلیغ مناسب گیوه کرمانشاهی بحث صادرات آن است.
صاحب بر اساس مشاهدات و مطالعات شخصی خود، شناختی نسبی از مصر داشت و معتقد بود آن کشور مقصد مناسبی برای صادرات این متاع کرمانشاهی می‌تواند باشد. او در ادامه این جلسه، راهکارهای دیگری در زمینه صادرات گیوه کرمانشاهی به کشور مصر ارائه داده است.
به نظر می‌رسد در این جلسه مذاکرات بیشتری پیرامون پاپوش منحصر به فرد کرمانشاه انجام شده که تنها فهرستی از این مذاکرات و تصمیمات اخذ شده اتاق کرمانشاه در مجله «اتاق تجارت» چاپ شده است.
فرای این موضوع که البته از جوانب مختلف قابل بحث است و همان طوری که در سطور پیشین اشاره شد، خود سندی است از دغدغه کارآفرینان و فعالان اقتصادی کرمانشاه در ۸۵ سال پیش که آنها را بسیار پویا و صاحب‌فکر جلوه می‌دهد، آن‌چه امروز مهم است این‌که گیوه یا کلاش که از روزگاران کهن پاپوش مردمان حوزه زاگرس به ویژه کرمانشاه – که در قلب آن جای گرفته- از جایگاه ویژه‌ای در صنعت بومی این استان برخوردار است و هنوز هم گیوه تولید پاوه و اورامانات در غرب استان کرمانشاه دارای اهمیت قابل توجهی می‌باشد؛ بسیاری از مردان و زنان هم‌استانی ما طی سالیان اخیر با زحمت و رنج فراوان مشغول تولید و زنده نگه‌داشتن این میراث ارزشمند بومی کرمانشاه می‌باشند.
اما به رغم همه این تلاش‌ها، با کمال تأسف اخیراً شنیده شده برخی استان‌های هم‌جوار سخت در تلاش هستند تا گیوه کرمانشاهی را که بخشی از هویت استان کرمانشاه می‌باشد به نام خود به ثبت ملی برسانند. بیش از ۸۰ سال پیش «اتاق تجارت کرمانشاه» به اهمیت و جایگاه این پاپوش محلی و ویژگی‌های اقتصادی و فرهنگی منحصر به فرد آن پی برده بود و کوشید با افزایش تولید و حتی صادرات آن، رونق این صنعت بومی را حفظ کند؛ از این رو، مسئولان استان می‌بایست در جلوگیری از این اتفاق ناخوشایند تمام کوشش خود را معطوف کنند، باشد که اثرات نگران‌کننده این خبر ناگوار از ذهن صنعت‌گران بومی استان کرمانشاه زدوده شود و هویت بومی «کلاش» محفوظ بماند.
متن خبر درج شده درباره مذاکرات اتاق تجارت کرمانشاه مندرج در شماره ۴۷مجله اطاق تجارت به سال ۱۳۱۱خورشیدی در پی می آید.
مذاکرات اطاق تجارت کرمانشاه
کلاش کرمانشاهی
در سی و نهمین جلسۀ اطاق تجارت کرمانشاه که تحت ریاست آقای میرزا عباس حاج دائی تشکیل گردید، موضوع ترویج کلاش (گیوه) کرمانشاهی مورد گفتگو واقع شده و آقای صاحب اظهارات ذیل را نمودند:
آقای صاحب- موضوعی به نظرم رسیده که استدعای توجه ریاست محترم اداره کل تجارت بدان موضوع را دارم. در سنوات قبل در یکی از جراید مصر دیدم که در مجمع اطبا موضوع کفش تحت مباحثه و مطالعه بوده و کفش های معموله را باشدت گرمای آن منطقه مخالف حفظ‌الصحه تشخیص داده و در صدد چاره‌جوئی و اختیار یکنوع کفش راحت و موافق حفظ‌الصحه برای فصل تابستان بوده است و بهترین کفشها برای آن منطقه کلاش کرمانشاهی است و البته تغییر فرم و ترویج یکنوع ملبوس در یک مملکت بسته باستقبال و استعمال اشخاص درجه اول است. چنانچه ریاست محترم اداره کل تجارت مقتضی بدانند بخرج همان اداره محترم کلاش زنانه و مردانه بتوسط سفارت دولت شاهنشاهی در قاهره ارسال فرمایند که با دعوت مخصوصی در یک مجلس بعنوان هدیه و رگلام باشخاص درجه اول مملکت مصر تقدیم که در همان مجلس پوشیده شود بدیهی است هم ترویجی بسزا خواهد شد و هم ادارۀ محترم کل تجارت ایران بصحیه آن مملکت معاونتی نموده است.